Audio
Clasificación
Informantes
Recopiladores
Notas
Personas presentes: Maria Pop, Silvia Borşa
Transcripción
—¿Ha oído hablar a alguien de su familia o a los mayores de la Muchacha de los Bosques, de la Madre de los Bosques, de los strigoi, los moroi…? ¿Se decía que alguien robaba la leche de las vacas?
—Sí, eso siempre ha existido entre la gente que se ocupa de animales, sobre todo los ganaderos. Había incluso una costumbre: por San Jorge, el veintitrés de abril, veintitrés-veinticuatro, algo así… En nuestro pueblo se ponía el tallo de una rosa en la puerta, íbamos por los campos donde podíamos encontrar rosas silvestres, la cortábamos y poníamos el tallo en la puerta, decíamos que era para que no viniesen los strigoi. Pues… por la fiesta de San Andrés igual: las chicas ponían bajo su almohada ajo para poder soñar con sus futuros novios o… algo así… Sí… había gente que decía esto: hay que alejarse de no sé quién… (era gente del pueblo), porque ese roba la leche de la vaca y ha… Ha habido problemas… desgracias…
—¿Me explica un poco lo que recuerda?
—Puedo decirle algo así… ahora… una vez que me casé, había aquí una familia e íbamos con las vacas a que pastasen hacia Reghin…
—¿En Solovăstru?
—En Solovăstru, llevábamos las vacas hacia Reghin…, en Iernuţeni y había aquí una familia de la que decíamos que robaba la leche. Y sepa usted que es verdad porque venía la vaca de pastar y se quedaba chillando delante de la puerta… Y, en casa, cuando había que ordeñarla, la vaca no se estaba quieta y no daba leche y te daba patadas… y mucho tiempo tuvo que luchar la señora para que la vaca se recuperase… yo no sé si en… totalidad o no…, pero yo le digo que sé de esto. Y también donde nosotros, en Fărăgău, se decía lo siguiente: que había strigoi, así se les decía… Había así… como un valle: no tenías que ir por allí de noche porque ahí hay strigoi desnudas, solo en camisa, porque antes era así… no había faldas y camisa, con faldas y todo, y esas andaban por ahí. Y hubo un caso que un hombre venía del molino y las strigoi bailaban allí en ese círculo, eran algunas mujeres… quién sabrá quiénes eran… o… El hombre, yendo con su carro de harina pensó que debía saludarlas: ¿qué decirles? ¿Cómo pasar sin decir nada? Y dijo: “Que Dios haga prosperar el baile”. Y ellas dijeron: “pues que Dios haga prosperar la harina, pero no le digas a nadie que nos has visto”. Y el hombre se fue a su casa y no dijo nada, no dijo nada… Su esposa tomaba harina, tomaba harina y la harina no se terminaba nunca: “Oye, hombre, ¡¿qué pasa aquí, dice, que hace ya mucho que fuiste al molino y mira cuánta harina hay aún?!”. Y entonces el hombre le dijo a la mujer que mira lo que ha pasado ¡y en nada se acabó la harina! Enseguida… a ver… no se acabó justo repentinamente, pero, una vez que tomó un poco de harina la mujer, ¡se terminó la harina! Sí, eso fue… Se dice, en nuestro pueblo, que a tal persona (o sea, se dice su nombre) le ocurrió eso. Significa que el cuento es verdad. O se dice también que siempre… estos mismos que… los strigoi iban por el campo por la mañana temprano a coger el rocío del… sembrado. Y con ese rocío, vestidos los strigoi en sus pantalones o con camisa larga, pues mojaban la ropa y se iban a casa y ahí la escurrían sobre su terreno porque eso era el alimento de los campos. Y ese alimento iba solo a sus casas y no se agotaba la harina y… Solo en sus casas, sí. Pues, a ver… si será verdad o no… Ya sabes cómo es: solo cuando te pasa de verdad, te enteras.
¶
—[Ati auzit] asa, din familie, din batrâni… se povestea despre Fata Pădurii, Muma Pădurii, strigoi, moroi…? Se zicea că cineva fură laptele, fură mana…?
—Da, ălea întotdeauna o fost întră oamenii cu animale, mai ales gospodari. Era şî un obicei: de Sângeorz, aia îi sărbătorea Sfântului Gheorghe, în douăzăci şî tri april, douăzăci şî tri-douăşpatru. Aşa ceva…, la noi, să puné rug la portă, adică o creangă, de merém pe hotar unde găsem un rug, un trandafir sălbatic sî tăiem o creangă s-o punem la portă, zîcem să nu vie strîgoii. No… sau de sărbătorea Sfântului Andrei iară: fetile-s puneu usturoi sub perină sa-s’ viseză ursâtu’ sau… aşa şeva… Da… erau oamini care zâşeu aşa: trebe să se ferească de nu stiu… (erau oamini în sat), că ăla ié laptile di la vacă sî s-o… O fost sî probleme… năcazuri…
—Îmi explicati putin din ce vă aminiti ?
—Posi să va spun asa din ce… amu’… după ce m-am măritat, era aisea o familie sî merem la siurdă spre Reghin…
—La Solovăstru?
—În Solovăstru, da adusem gitile la Reghin…, la Iernuteni sî era aisi o familie cari zîsem ca ié laptile. Sî sa stiti ca îi adevărat pentu că viné vaca di la siurda sî stăté în porta a uămului sî zbera… Sî acasă, cân’ s-o mulgă, vaca numa’ nu stăté sî nu dădé lapte sî dădé cu pisiouru’… până multă vreme o umblat muierea de o revenit vaca… nu stiu io dacă în… totalitate sau nu…, dar vă spun că asta o stiu. Sî sî la noi, la Fărăgău, era povestea asta: sau erau, strâgoi zâsé… Era asa… o vale: să nu meri nóptea pe acolo c-acolo sînt strîgoi… Dezbrăcate-n cămasă, c-atunsi asa era… nu era póle sî cămasă, cu póle cu tot, sî ălea umblau pe acolo. Era o fază că o mers uămu’ di la moră sî ele jucau acolo în rotogolu’ ălă, erau câteva femei… sine stie că sine… sau… uămu’ mergân’ cu caru’ cu făina o zîs asa: se să zîcă cătră ele? Cum să treacă să nu zîcă nimica? S-o zîs: “Dumnezó sporească giocu’”. Sî ele o zîs: no Dumnezó sporească făina, da să nu spui la nime că sine-ai întâlnit. Sî s-o dus uămu’ acasă sî tăt n-o spus, tăt n-o spus… Muierea tăt o luat din făină sî numa’ nu s-o gătat făina: “Mă, uămule, se-i aisea ca doră, zîse, d’amu’ de cân’ tăt ai fost la moră sî încă făina tăt atâta-i aprópe!”. S-atunsi uămu’ i-o spus la muiere, ca ni se-o pătât, sî-ntratâ ta s-o gătat făina! Mintenas, dupaia o luat pe…, nu chiar s-o gătat dintr-odată, da cum o luat muierea din făină, s-o gătat făina! Da, asta era… Să zîse pi la noi că cutare om, adică să zîse uămu’ cu numile care o pătât. Însamnă că era adevărată povestea. Sau iar’ zîsé asa că mereu… tăt ăstia care… strîgoii, meréu pe hotar dimineata până-n zîuă să ieie roua di pe… holdă. Sî cu roua aia, îmbrăcat cu ismeană, sau cămasă lungă, să uda cămasa sî viné acasă s-o storsé să ieie apa aia ca era mana câmpului. Si viné la iei, mana câmpului viné la el sî nu să găta făina sî… Numa’ la ei, da. Apăi amu’… tăte dacă or si chiar drepte sau nu… Stii cum îi: numa’ atunsi stii exact, cân’ pătăsti.